มงคลสูตรคำฉันท์

เรื่อง มงคลสูตรคำฉันท์

             คำ "มงคล" หมายความถึงเหตุทั้งหลายอันจะทำให้บรรลุถึงความเจริญแห่งสมบัติทั้งปวงหรือ
อาจแปลให้ง่ายว่า เหตุแห่งความเจริญก้าวหน้า หรือทางก้าวหน้านั่นเองมงคลสูตร เป็นพระสูตรในพระพุทธศาสนา มีที่มาจากพระไตรปิฏก พุทธศาสนิกชนไทยรู้จักกันดีในเวลาที่พระสงฆ์เจริญพระพุทธมนต์ในงานมงคลทั่วไป จะต้องสวดบทมงคลสูตรเสมือนโดยปกติเมื่อพระสงฆ์เจริญพระพุทธมนต์มาถึงบทมงคลสูตร องค์ที่เป็นประธานจะเริ่มหยดเทียนลงในขันน้ำพระพุทธมนต์สำหรับใช้พรม เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของสิริมงคลตามคตินิยม ทั้งนี้เพราะเนื้อความในมงคลสูตรกล่าวถึงมงคล ๓๘ ประการ

๑) ไม่คบคนพาล
             คนพาลคือคนที่ทำชั่วทางกาย  ทางวาจา  ทางใจ  อันได้แก่ ทุจริตกรรม ๑๐ หรืออกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการนั่นเอง คนพาลที่มีความประพฤติอย่างนี้ พระพุทธเจ้าทรงสอนไม่ให้คบหาเข้าใกล้ เพราะเมื่อคบหาเข้าใกล้ชิดสนิทสนมด้วย ก็จะทำให้เรามีใจโน้มเอียงคล้อยตาม ยินดีชอบใจในการกระทำของเขา เอาอย่างเขา อันจะเป็นเหตุให้เรากลายเป็นคนพาลไปด้วย เพราะฉะนั้นจึงไม่ควรคบคนพาล ไม่ควรฟังคำพูดของคนพาล ไม่ควรอยู่ร่วมกับคนพาล ไม่ควรเจรจาปราศรัยกับคนพาล ไม่ควรชอบใจความประพฤติของคนพาล เพราะคนพาลนำมาแต่ความพินาศเพียงประการเดียว  

๒) บูชาบุคคลที่ควรบูชา   
     การบูชาคือการเลื่อมใสยกย่องเชิดชูต่อผู้ที่ควรบูชาทั้งต่อหน้าและลับหลังบุคคลที่ควรบูชา

1. พระพุทธเจ้า พระธรรมคำสั่งสอน พระพุทธรูป พระบรมสารีริกธาตุ สังเวชนียสถาน ฯลฯ

2. พระสงฆ์ พระธาตุ รูปพระสงฆ์สาวก ฯลฯ

3. พระมหากษัตริย์ผู้ตั้งอยู่ในทศพิธราชธรรม

4. บิดามารดาและญาติผู้ใหญ่ที่มีความประพฤติดี

5. ครูอาจารย์ที่มีความรู้ความสามารถ ความประพฤติดี

6. ผู้บังคับบัญชาที่มีความประพฤติดี ตั้งอยู่ในธรรม

7. บัณฑิตที่สูงเกินกว่าจะคบในฐานะเดียวกัน

การแสดงการบูชา ทำได้โดยทางกาย วาจา ใจ

๓)มีวินัย 
            วินัยคือระเบียบ กฎเกณฑ์ ข้อบังคับ สำหรับควบคุมความประพฤติทางกาย  วาจา ใจ ของคนในสังคมให้เรียบร้อยดีงาม เป็นแบบแผนอันหนึ่งอันเดียวกัน อยู่ร่วมกันด้วยความสุข วินัยช่วยให้สังคมห่างไกลจากความชั่วทั้งหลาย วินัยใช้ควบคุมคน  ให้ใช้ความรู้ความสามารถไปในทางที่ถูกที่ควร